Burn-out kost ons € 2,8 mrd per jaar. En het wordt meer...

Als we € 2,8 mrd per jaar uitgeven vanwege burn-outklachten, hoeveel mag preventie dan kosten? En waar kunnen we dan het best op inzetten?

€ 2,8 miljard… hoe dan?

Om te beginnen een rekenvoorbeeld voor individuele gevallen.

De directe kosten van uitval wegens burn-out zijn gemiddeld € 409 per werkbare dag (CPB, 2018). Bij de gemiddelde duur van een burn-out (ongeveer 8 maanden) komt dat op € 68.000. Dus bij hogere functies belopen die kosten gemakkelijk € 100.000.

In veel gevallen, bijvoorbeeld in hoogwaardige zakelijke dienstverlening, blijft het daar niet bij. Stel, een ervaren advocaat of consultant valt uit, dan is de gederfde omzet zomaar € 200.000 / € 300.000, bovenop die € 100.000 aan directe kosten.

Voor iedere werkgever is er een ander sommetje, maar in totaal hebben we het over € 2,8 mrd per jaar die we verliezen aan burn-outklachten (TNO/CBS, 2021).

Hoe verschillende sectoren ten opzichte van elkaar ‘scoren’ is te zien in onderstaand plaatje: percentages burn-outklachten, totaal en per sector.

Opvallend: het ‘hoofdbestuur’ in dit overzicht wordt gevormd door de onderwijssector: plek 1, 2 en 3. Op de voet gevolgd door ICT, industrie, zakelijke dienstverlening, en op 7 de zorgsector (cure & care). Aangezien de cijfers van voor de Corona-epidemie zijn, kan er wat verschoven zijn in de kopgroep (Zorg bijvoorbeeld), maar het signaal is duidelijk: in deze sectoren wordt de grootste druk ervaren, leidend tot overmatige burn-outklachten.
Er zitten dus nogal wat publieke instellingen in de top 7, en: de top 7 kampt met een personeelswervingsprobleem, dus bij uitval zijn de gaten niet op te vullen. De gevolgen laten zich raden:

Ondernemingen in de kopgroep moeten dus aan de bak, maar ook – en vooral – de overheid.

De vooruitzichten zijn slecht

De trend is al zeker 15 jaar dat het % burn-outklachten onder werkenden stijgt, en er is geen reden om aan te nemen dat het zal dalen, zeker niet in genoemde sectoren. Redelijkerwijs is zelfs aan te nemen dat de curve in deze sectoren steiler omhoog zal gaan, bijvoorbeeld omdat de taken (minstens) gelijk blijven maar de arbeidsmarkt niet levert.

We hebben het straks dus niet meer over € 2,8 mrd, maar over meer.

Van de sectoren Onderwijs en Zorg weten we dat die samen 21% vertegenwoordigen van het totaal aantal gevallen. Dan hebben we het over een slordige € 672 miljoen publiek geld per jaar. Om deze sectoren op het gemiddelde(!) te krijgen moet er 26% af: een besparing van € 175 miljoen. Voor andere sectoren ligt het mogelijk anders, maar in elk geval is de trend opwaarts, dus ingrijpen is zinnig.

Al met al is het noemen van een concreet bedrag dat ingezet mag of moet worden om deze trend te keren arbitrair. Maar dat dit bedrag op de korte termijn, zeg de komende 1-3 jaar, een paarhonderd miljoen, misschien zelfs een miljard mag belopen is fair, want je verdient het ruimschoots terug.

Waar zetten we die € 1 miljard op in?

Voorkomen is beter dan genezen: preventie dus. Maar gezien het besmettingseffect van bestaande uitval, is begeleiden van bestaande gevallen misschien wel de belangrijkste vorm van preventie. Zet dus zo snel mogelijk in op gespecialiseerde coaching.

Preventie

Op zoek naar laaghangend fruit kun je je richten op de belangrijkste risicogroepen: